Група на научници има спроведено студија која има за цел да ја открие реакцијата на луѓето со роботи кои се верува дека се повеќе ќе стануваат дел од нормалниот живот во форма на помагачи на постарите, на болните, во одредени услужни дејности и слично.
Студијата исто така е мотивирана од теоријата дека луѓето го сметаат секој медиум којшто покажува одредени „друштвени“ знаци, како живо суштество и соодветно на тоа и го третираат, како и информациите кои доаѓаат од „него“. Тоа важи и за компјутерите кои стануваат се повеќе интерактивни.
За цел на студијата се тестирани 85 луѓе кои имале за задача да разговараат со робот, а по завршување на разговорот, да го исклучат. Ситуациите биле различно поставени со цел споредба на резултатите, па така, роботот во одредени ситуации покажувал друштвени способности, во други се однесувал само механички, а на крај најважното, во одредени ситуации барал од своите соговорници да не го исклучат покажувајќи „страв“.
Резултатите, како што би се очекувало, покажуваат дека кога роботот покажувал друштвени способности, односно разговарал со луѓето покажувајќи повеќе „емоции“ и слични човечки особини, луѓето биле помалку спремни да го исклучат кога тој барал од нив да не го направат тоа.
Доколку роботот не барал од луѓето да не го исклучат, тие немале проблем со неговото исклучување, иако тој покажувал човечки особини за време на разговорот.
Она што е уште поинтересно во резултатите е дека луѓето уште помалку биле спремни да го исклучат роботот кога тој барал од нив да не го направат тоа, а за време на разговорот тој не покажувал човечки, односно друштвени особини.
Причината за тоа се гледа најверојатно во изненадувањето на луѓето кога робот којшто до тој момент се има „однесувано“ во рамките на очекувањата за еден робот, наеднаш почнува да покажува страв од исклучувањето.
