Еве една листа на топ 10 содржини кои ги прочитав во 2019 (од различни области, без посебен редослед) од кои човек може нешто плус да научи или да се инспирира:
- The days are long but the decades are short. Сем Алтман, tech претприемач од САД, има одличен есеј со листа на животни совети.
- Фејсбук пост на Мајк Роув. Роув е жива легенда кој стана познат со своето шоу Dirty Jobs во кое промовира технички „раднички“ работни места кои се страшно потценети во денешно време. Секако, ова е само мал дел од се што прави човекот. Во пост фан го прашува што мисли за злите коментари на Бил Маер против Кох браќата, кои се пријатели на Роув. Одговорот е лекција по култура.
- 13 животни лекции од 13 годишното постоење на Brain Pickings. Мариа Попова, сопственикот на Brain Pickings, феноменален блог каде што авторката пренесува содржини од различни великани од науката, литературата и други области, споделува што научила во сиот овој период. Преубави пораки кои вреди да се прочитаат.
- How to Get Rich. Нешто по-материјалистичко, барем на прв поглед, од Навал Равикант, еден вид на филозоф-инвеститор помеѓу претприемачите во Силиконската долина.
- Chernobyl, a tale of science and the soul. Најдобрата анализа на серијата (и хаосот) со Чернобил. Опфатенено е се што треба – коментар за тоталитарзмот, потемкините села (лажната „реалност“) во социјализмот во СССР, науката, пријателството и храброста.
- A definitive history of streaming media. Предобро видео за развојот на стримингот и пропратни пораки за политичка економија (сумирани тука).
- In Soviet Union, optimization problem solves you. Дебатата за рационална пресметка во не-пазарни модели е една од најважните дебати во политичката историја. Текстот е одличен бидејќи се фокусира на делот за big data и рационална, брза пресметка.
- You didn’t build that. Колумна за Детроит – неговиот индустриски бум, неговиот пад и што се е потребно да се погоди за да се склопи слагалицата за успешна економија. Интересна идеја: она што е потребно за успех, од страна на Државата, не е лидери од типот на Томас Џеферсон или Ганди со Game changer идеи туку влада која ќе „си ги заврши основните функции прилично добро – влада која ќе ги поправи дупките на улиците, која ќе си ги среди финансиите, ќе се справи со корупцијата. Без ова, сиот продуктивен капитал – физички, финансиски, човечки – пополека се девалвира.
- How the Entertainment Industry Solved Piracy. Ова го зборував долго време – пиратеријата не е зло, и бизнисот и политиката треба да ја гледа како еден вид на скриена конкуренција и да ја „сузбие“ со иновативност и подобри услуги, а не со тужби и казни.
- “Who cares, I have nothing to hide”, why the popular response to online privacy is flawed“. Целиот текст е одличен, но главниот takeaway е дека „приватноста не е дека имаш што да сокриеш, туку се однесува на преносот на информации кој е општествено прифатлив а кој не е. Овој аргумент ја замаскирува таргетираната личност. Немам ништо да сокријам – од кого? Постојат работи кои би ги споделиле со најблиските но не и со туѓинци на улица.“. Приватноста е лично право што, како, кога и со кој ќе споделиш од твојот личен живот.
